Onze Nicander Kemper heeft samen met zijn broer (oud-lid) de Jungfrau Marathon in Zwitserland gelopen. Lees hier zijn uitgebreide verslag!
Mijn Jungfrau Marathon. Interlaken, 10 september 2022.
Samenvatting: Mission accomplished, finish gehaald in 5:17 uur en genoten onderweg.
Het plan sinds 1999
Vanaf dat ik klein ben loop ik al hard (achter mijn grote broers Diem en Jiri aan). Ik deed vroeger op vakantie ook loopjes mee in Zwitserland. Sinds 1999 grap ik samen met mijn broer Jiri dat we een keer de mooiste (en meteen een hele zware) marathon lopen: de Jungfrau Marathon in Zwitserland. Het parcours gaat vanaf Interlaken (op 568m hoogte) in 26 kilometer naar Lauterbrunnen (812m) en dan omhoog via de muur van Wengen naar de Eigergletscher om te finishen op 2320m hoogte na 42.195 kilometer.
Vorig jaar met de onzekerheid door de coronamaatregelen durfden we het nog niet aan, maar na de beelden van 2021 te hebben gezien schreven we ons meteen in voor 2022. Op 10 september 2022 moet het gaan gebeuren. Ik zeg ook meteen dat het mijn eerste en enige marathon gaat worden.
De voorbereiding
Tot ik me inschrijf heb ik één keer een halve marathon als training gelopen en dat ging niet van harte, dus ik wist dat ik hard moest gaan werken om me klaar te stomen voor deze inspanning. Niet te gek beginnen, heel blijven is het allerbelangrijkste. Steeds wat meer langere duurlopen in mijn trainingen. Vanaf januari niet meer voetballen op vrijdagavond om blessures te voorkomen. Daardoor kan ik op die avonden en in het weekend makkelijker langer trainen.
De eerste meting hoe de voorbereiding vorderde was op 19 februari bij de Road to Rotterdam, waar ik 25 kilometer met Jiri in 4.30 tempo per km liep. Daar kon ik ook voor het eerst met gelletjes oefenen onderweg. Ik merkte dat het lange afstand lopen nog niet heel makkelijk ging. Gelukkig kon ik veel optrekken met Emile Kuijvenhoven, die wat makkelijker lang loopt dan ik, waar ik liever wat sneller vertrek en eerder stop. Op 15 mei volgde de volgende stap in de marathonvoorbereiding met de Koning van Spanje-trail bij Gulpen (30 kilometer met 800+ hoogtemeters). Daar liep ik met mijn mantra: lachen en genieten. Door bewust met een echte lach op mijn gezicht te lopen gaat het makkelijker en geniet ik meer van de omgeving (bijkomend voordeel: de foto’s zien er beter uit). Omgaan met tegenslagen gaat ook een stuk makkelijker, merk ik. Die keer dat ik viel onderweg, stopte ik het bloeden op mijn elleboog met een zweetbandje en ging zo weer verder.
In de voorbereiding gaat het lekker, mijn 5 km tijden zijn weer beter dan de afgelopen jaren, 10 km gaat hard en ik doe een keer een halve marathon wedstrijd tijdens de Bijlmerrun – een unieke ervaring bij mij in de buurt, waar ik sowieso al veel train. Ook die halve gaat lekker in 1.30. Ik start wel te hard en heb veel last onder mijn voet, denk schoenen te strak aangedaan.
Om te wennen aan klimmen, doen we heuveltraining op de Brederodeberg bij Bloemendaal. Ook loop ik nog twee keer een serie van vijf keer de trap tot de 19e etage (en met de lift naar beneden) bij mijn schoonmoeder in de Watertoren in Zeeburg.
De laatste weken
De laatste weken voor de marathon begint de spanning best toe te slaan. Ben ik er echt wel klaar voor? Kan mijn lichaam het aan? Als test loop ik nog een keer 30 km naar Baarn door een heel mooi stuk bij Fransche Kamp en Natuurbrug Zanderij Crailo (grootste Ecoduct ter wereld), Bussumer en Zuiderheide. Mijn schoenen doen na 20 km weer zoveel pijn onder mijn voet, dat ik ze even los moet doen om weer wat bloed in mijn voeten te krijgen. Uiteindelijk besluit ik om het type schoenen waar ik het lekkerst lang op gelopen heb, die nu helemaal afgesleten zijn, nog een keer te kopen. Dat worden mijn marathonschoenen. Het zijn weliswaar geen trailschoenen, maar het eerste stuk van de marathon is toch redelijk veel asfalt.
Toen Nienke Brinkman op het EK bij haar marathon maagklachten kreeg, keek ik nog even goed naar de verzorgingsposten die wij langs de Jungfrau Marathon zullen krijgen en zag dat er zoute gelletjes waren en speciale sportdrank van het Zwitserse merk Sponser. Ik besloot om daar maar alvast wat van te kopen zodat ik ze kan testen en weet hoe vies het is. Ik wil niet over mijn nek gaan als ik ze voor het eerst proef.
Het laatste waar ik klaar voor wilde zijn is het starten om 8.30 ‘s ochtends, omdat ik normaal pas vanaf 11 uur lekker loop. Een aantal keer extra vroeg mijn nest en de deur uit dus, voor een vroege loop.
De reis
Ook dat vroege lopen lukte prima en dus reisden we de donderdagochtend vroeg voor de marathon af naar Zwitserland met de gedachte dat de voorbereiding klopte. Ik had gedaan wat ik kon doen. Voor Jiri wordt het zijn 10e marathon, dus hij weet al beter wat hij kan verwachten. Donderdagmiddag kwamen we aan in Interlaken en konden nog even een kleine wandeling maken en een stukje bergop lopen bij de Harder Kulm. Op vrijdag nog even naar Lauterbrunnen om daar te kijken hoe zwaar de klim naar Wengen is. Op dat steile stuk rennen zit er echt niet in, dus het is tijdens de marathon zaak om zo fris mogelijk de eerste 26 km door te komen.
We zaten in 1991 en 1999 tijdens een vakantie op de camping Jungfrau bij Lauterbrunnen en het was nostalgisch om dat weer te zien en te weten dat we de volgende dag van het uitzicht vanaf Wengen konden gaan genieten waar we vroeger gewandeld hadden. Vrijdagavond wilde ik na de pastaparty nog even een beetje loslopen van de wandeling en kijken hoe mijn snelle schoenen het op een wandelpad bergop deden. Dat liep superlekker, dus ik was er klaar voor. Het was goed om nog even te weten dat het parcours sinds vorig jaar 200m hoger finisht bij de Eigergletscher in plaats van bij Kleine Scheidegg. De filmpjes die we van het parcours bekeken klopten dus niet helemaal meer. Het laatste stuk is nog flink bergop.
Vroeg naar bed, door de spanning en herrie buiten niet heel rustig geslapen en vroeg wakker, snel de zelf meegebrachte boterhammen met chocopasta opgegeten. Om 6 uur konden we al ontbijten in het hotel, dus daar nog wat koffie, yoghurt en fruit genomen. Bij de start konden we de bagage afgeven die we na afloop bij Grindelwald (onderaan de gondellift) weer konden krijgen. Omdat ons hotel zo dichtbij de start was, gingen we na afgifte van de kleding weer terug naar het hotel om ons om te kleden in de wedstrijdkleding en weer rustig naar de start te lopen.
Het moment van de waarheid
Om 8:30 uur start ik mijn eerste en enige marathon. Vooraf is de sfeer al heel mooi, met muziek en Zwitserse vlaggen. Langs de kant staan veel mensen met grote koebellen. Vanaf de start in Interlaken (568m hoogte) is het eerst lekker een rondje lopen, na 3 km kom je weer langs de start en dan loop je relatief vlak naar Lauterbrunnen (812m). Rond de 10 km werden we ingehaald door de pacer voor een eindtijd van 4:30 uur. Ik had rond de 5:00 uur in mijn hoofd dus dat was prima. Onderweg is de verzorging perfect geregeld, ik wist precies wat ik waar kon eten en drinken. Mijn waterflesje kon ik laten bijvullen zodat ik altijd genoeg had. Na 26 km heb je een rondje om Lauterbrunnen gelopen. Rustig starten was het plan met 5 min per km, dat lukte aardig. Op dit punt begint eigenlijk pas het echte werk met de muur van Wengen. Het omhoog lopen ging best zwaar dus ik moest het tempo iets laten zakken. Jiri bleef gelukkig achter me zodat ik niet te hard hoefde om hem bij te houden en mijn eigen tempo kon lopen. De finish halen is het doel, de tijd maakt niet uit. Het liep nog steeds redelijk volgens plan.
Toen ik boven bij Wengen kwam op 1208m hoogte en 4 km verder, merkte ik dat mijn kuit en lies bergop rennen niet meer zo fijn vonden, dus heb ik rustig aan gedaan om geen kramp in kuit en lies te krijgen, waar het al bijna inschoot. Stukjes rennen lukte wel waar het niet te steil was of naar beneden ging. Rond de 35 km passeerde de pacer ons voor eindtijd 5:00 uur. Meelopen overwoog ik even, maar zat er niet in omdat ik aanzetten op steile stukken niet vertrouwde en flink voelde.
Na bij Wixi te zijn geweest beginnen de mooiste laatste paar kilometer naar de Eigergletscher (2320m). Dit zijn echt hele mooie, smalle rotsachtige paden en langs de laatste bomen op deze hoogte. Verder na een smalle richel kom je langs een alpenhoornorkerst en nog twee doedelzakspelers om je aan te moedigen. Gelukkig kon ik op dat stuk het tempo goed mee, haalde ik wat mensen in en werd ik zelf niet zo veel meer ingehaald, want dat is bijna niet te doen op zo’n smal stuk.
De top
Al met al zeer voldaan in 5.17 uur boven gekomen. Ben heel blij dat ik hem gedaan heb en het samen met mijn broer gelukt is om hem uit te “lopen”. Vanaf boven word je met de gondellift naar Grindelwald gebracht, daar kan je douchen en je omkleden. En dan kan je met de trein naar Interlaken terug.
Ik loop gelukkig nog goed en heb niet al te veel spierpijn. Ook de honger en dorst valt mee omdat ik goed volgens plan gegeten en gedronken heb onderweg. Nu ga ik verder herstellen en dan weer wat korter sneller baanwerk doen en een balletje trappen. Maar dankzij deze ervaring blijft een halve of een trail van 30 km wel iets wat ik graag blijf doen.
Nicander Kemper
Info: https://www.jungfrau-marathon.ch/en/
Foto’s: https://www.alphafoto.com/images.php?runID=1437&sn=3472
Uitslagen: https://www.datasport.com/live/startlist/?racenr=24106