(verslag van Alexandra)
Had je me een jaar geleden verteld dat ik een half uur zou hardlopen, dan had ik gezegd: “Mij niet bellen.” Ik vond rennen altijd vreselijk. Ooit zelfs verplicht op atletiek gezet vanwege m’n astma toen ik 13 was. Mensen die een marathon renden? Vond ik altijd maar een beetje apart. 😅
Maar… zoals dat soms gaat, begon er eind 2024 iets te kriebelen. Ik wilde reizen, was al fanatiek bezig in de sportschool, en ineens paste hardlopen perfect in dat plaatje. Het gevoel van vrijheid. Geen gedoe met sportscholen zoeken — gewoon m’n hardloopschoenen mee en no excuses om niet actief te blijven, ook in het buitenland.
In december sprak ik het uit: mijn doel voor 2025 is 5 km kunnen rennen. “Wat, jij?” zeiden mensen, wetende hoe ik altijd over hardlopen dacht…
Ik had via ChatGPT een schema laten maken, maar echt… mezelf voorbij twee minuten krijgen was een opgave. En toen, bij toeval, stuurde mijn man me begin dit jaar een advertentie door voor de startersgroep die in maart begon. Ik dacht: wow, dit is perfect! Al zag ik er ook een beetje tegenop. Dat gevoel van vrijheid zit voor mij ook in geen verplichtingen. Ik train normaal nooit op vaste dagen of tijden. En nu moest ik ineens elke woensdag om 19.30 uur paraat staan. In een groep. Met onbekenden. Een praatje ‘moeten’ maken…
Maar goh — wat is dit leuk. Langzaam maar zeker, en competitief als ik ben, groeit toch stiekem het idee om mee te doen aan een race. Eerst dacht ik: gewoon die starterscursus afronden en klaar. Maar de groep werkt als zo’n fijne stok achter de deur! Zó vaak kwam ik op woensdag thuis na een lange werkdag en had ik het in m’n eentje niet kunnen opbrengen nog te gaan rennen. Maar nu? Heer-lijk. Een uur buiten, beetje slap ouwehoeren en lekker rennen in het mooie Twiske. Onderweg naar huis voel ik me echt herboren.
Ik snap nu wat mensen bedoelen met die runner’s high. : ) En de coaches – Dennis, Martine en Alieke – zijn echt top. Ze letten op alles: houding, techniek, tempo. (“Niet te snel, Alexandra!” “Handen laag houden 😉”) Ze kijken echt met je mee, en zorgen dat je blessurevrij blijft. In m’n eentje had ik het mezelf zeker verkeerd aangeleerd.
Onverwachts vind ik het zo ontzettend leuk – ook samen met de groep, ga je toch net een stuk verder uit je comfort zone. Ik ga me inschrijven bij ACW om met de groep te blijven lopen, en ik denk stiekem al na over een leuke race als volgende doel.
Dank jullie wel allemaal — ik ben benieuwd waar deze reis ons brengt!
En serieus: ik raad dit 10/10 aan!